آمار مطالب
لطفا صبر کنید ...
سلام.
روز جمعست و من از این جمعه های طولانی به دنبال کاری سخت هستم تا که شاید زمان بگذردو آرامش شب تسلی بخش این روز باشد... روزای سختی داشتم که گذشت و من قوی شدم اما امروز طعم شکسته شدن دلمو هم جانانه تجربه کردم
آدم چیزایی رو از دست میده که برای بدست آوردنشون شاید زحمت زیادی نکشیده باشه اما وقت زیادی گذاشته
خوب این روزگار هست که اجازه میده ما سهمی رو برداشت کنیم واین سهم اونقدر گاهی تلخه و گاهی انقدر شیرینه که نمی دونم به تلخیش گریه کنم یا به شیرینیش طاعت
هیچکس جز سوته دلان و نگارستان مطالب منو نمی خونه همه میان ومیرن و این سهم من از وبلاگه
وبلاگ سنگ صبور من هست
اگر نمینویسم و اگر کم میام فقط یک دلیل داره:
من نه سنگم و نه صبور
که مرا به سنگ صبوری شکسته اند
به قول دوستان آدما گاهی به ناحق ضربه می خورن ... ما چوب ساده باوری خودمون رو می خوریم این دیگران نیستند که باهوشند این ماییم که ساده ایم و به جای پذیرش واقعیت افسانه می سازیم و به این باور داریم که دیگران شاید مثل خود ما باشند
دلم برای زمین میسوزد که وزن مرا تحمل می کند در زمان حیات ، و درآغوش می کشدم در زمان مرگ، ولی من تمام عمر وحتی بعد از آن جز آلودگی برایش ندارم
دلم برای آسمان می سوزد که گاهِ گرما باران می بارد برایم و گاهِ سرما آفتاب به ارمغان می آورد و من حتی سر به آسمان بلند نمی کنم که بگویم برای این همه زیبایی سپاس
دلم برای خودم هم میسوزد
من ماهی بودمو آب را از من دریغ کردند... به خشکی تن سپردم و گیاه را از من گرفتند... به مرگ تن دادم اما اما ... حتی حاضر نیستند به عمر این ماهی پایان دهند
من برگ ریزانم
برگی که می ریزد و امید سفر دارد
اما بادی نمی وزد و می پوسد
ای کاش بادی بیاید
مرا با خود ببرد
به آب بیندازد
به آب که بیفتم دوباره ماهی می شوم
اگر ماهی شوم دیگر به حرف خدایم پشت نمیکنم
از اقیانوس قدم به خشکی نمی گذارم
| امتیاز : | نتیجه : 1 امتیاز توسط 5 نفر مجموع امتیاز : 9 |